po Afryce naszą uwagę przykuł problem braku dostępu do leków, rehabilitacji, sprzętu medycznego i odpowiedniego leczenia w Tanzanii i Kenii. Dla naszych założycielek – lekarza i farmakologa – był to szok. Jeden ciśnieniomierz na cały szpital? Noga amputowana, ponieważ nie było na miejscu kogoś, kto umiałby prawidłowo złożyć ją po złamaniu? Niestety w tamtejszych realiach nie było to niczym niezwykłym. W Europie jest inaczej… Ilu ludzi można by było uratować, gdyby na miejscu był choć jeden aparat EKG? Pojawił się pomysł – dlaczego nie przywieźć ze sobą następnym razem pomocy? Nawet najmniejszej? I oto jesteśmy.